Siem Reap: tempels, tempels, tempels, krokodillen en het meer

Vanaf onze homestay zijn we per tuktuk terug gegaan naar Kampong Thom en daar overgestapt in een auto met chauffeur en gids. Onderweg stoppen we bij een brug uit de Angkor tijd die nog steeds gebruikt wordt door fietsers en brommers. Onze volgende stop is het tempelcomplex Beng Melea. Dit complex is pas sinds 2011 te bezoeken, vanaf 2003 zijn ze bezig geweest het terrein van landmijnen te ontdoen. Een prachtig complex in het bos en niet heel druk bezocht. De laatste 50 km gaan vooral over achteraf wegen maar daarna komen we terecht in het drukke Siem Reap. Dit is een echte toeristenstad. Dit heeft wel als voordeel dat je er wel lekkere koffie kan krijgen.

Ons hotel ligt net iets buiten het centrum maar we kunnen alles aanlopen. We zwerven de eerste middag maar gewoon wat rond door de stad, langs de vele winkels en marktjes.

De volgende ochtend zouden we een tour doen naar de Cambodian-Dutch Organisation en hadden we 's-middags iets afgesproken met een tuk tuk, maar 's-morgens bleken de plannen gewijzigd en gingen we vandaag op tempeltour. Omdat we pas om 8.30 uur vertrokken konden we aansluiten bij de enorme meute die richting de tempels gaat. Busjes, tuktuks, brommers, fietsen alles gaat 's-morgens dezelfde kant op. We kopen voor $ 40 p.p. een pas voor 3 dagen en er wordt even een digitale foto van ons gemaakt. We begrijpen dat 20% naar Unesco gaat en 80% naar particuliere bedrijven, die hier dus goed aan verdienen.

We gaan in filevorm eerst naar Angkor Thom, via de mooie zuidpoort. We komen dan als eerste aan bij de Bayon tempel: bekend van de gezichten op alle 54 torens. Inderdaad prachtig, jammer van de drukte. HIer worden we geconfronteerd met het feit dat dit de grootste toeristische trekpleister is, oftewel "hutje mutje" zullen we maar zeggen. Net zoiets als Rome. Het meest ergeren wij ons aan de Koreanen, Chinezen en Russen. Zij zijn zeer asociaal, piepen overal voor, gaan overal voor staan en duwen je gewoon opzij. Vaak gaan ze precies staan of zitten op de plekken waar je foto's van wil maken. Reinier wordt van al die drukte helemaal geirriteerd. We bezoeken daarna de Royal Residence, Het Olifanten terras en het Leeuwenterras.

De volgende tempel die we bezoeken is Ta Prohm, de zgn Jungletempel. In deze tempel is de film Tomb Raider met Angelina Jolie opgenomen. Dus iedereen wil deze zien. De tempel heeft ook prachtige bomen helemaal in de tempel gegroeid. Een foto er van maken is zo goed als onmogelijk, iedereen wil er namelijk voor poseren. Na deze tempel is het tijd om te lunchen. Door de gids wordt je gedropt bij een restaurant wat je zelf niet zou kiezen, en welke dan ook redelijk duur blijkt voor geen top eten. Maar ja, is allemaal onderdeel van het geheel zullen we maar zeggen.

Dan is het tijd voor: Angkor Wat, de beroemde tempel waar iedereen voor komt. Wij komen binnen via de achterzijde, waar het net na lunchtijd redelijk rustig is. En ja het is prachtig, ongelofelijk dit ze dit allemaal lang geleden hebben gemaakt. Teveel op allemaal goed te bekijken. De westzijde heeft het meertje waarin de tempel mooi weerspiegeld, welke altijd als fotoplek dient (ook voor de zonsopgang). Dus wij doen daar ook maar even aan mee. Inmiddels is het dan einde van de middag en zit de tour erop.

De volgende dag hebben we met een tuktuk geregeld dat hij ons een gehele dag zal rondrijden naar o.a. Banteay Srei (een tempel op 37 km afstand met rozige stenen en fijne inscripties), de Vlindertuin, en de tempels Preah Khan, Ta Som en Pre Rup. We vertrekken om 7 uur maar dit is eigenlijk alweer aan de late kant, want de bussen komen ons onderweg alweer inhalen. En ja hoor wij hebben om 7.45 uur precies een bus vol met Koreanen in het vrij kleine tempelcomplex. De andere tempels zijn gelukkig en stuk rustiger waardoor we echt van de schoonheid kunnen genieten en eens foto's zonder 100 andere mensen maken. De zonsondergang kijken we bovenop de Pre Rup tempel.

Vrijdag bezoeken we dan alsnog een kliniek en een school van de Cambodian-Dutch organisation en bezoeken we nog een hele afgelegen tempel in de Jungle die in geen enkel boek wordt vermeld. Oftewel heel de tempel voor ons alleen, daar worden wij dan ook wel blij van. 's-Middags huren we fietsen en doen nog een rondje stad en doen nog wat souvenirshopping.

Vandaag (zaterdag) om half 5 uit ons bed en voor 5 uur op de fiets. In het donker fietsen we naar Angkor wat. Natuurlijk zijn we weer niet de enigen en zijn er ook weer vele tuktuks onderweg. We doen er ong.20-25 minuten over, en dat zonder ontbijt. We kopen aldaar even een croissant en koffie en voegen ons dan bij de meute de tempel in. Het is de bedoeling om de zon op de zien komen achter de torens van Angkor Wat. Helaas vandaag bewolkt en gewoon even een mooie foto nemen met een statief wordt je niet gegund. Iedereen wil zijn foto nemen en duwen en voor"piepen" zijn mensen soms erg goed in. Reinier krijgt bijna ruzie met een Rus die pal voor ons gaat staan en geen cm op zij wil gaan. Ach ja, we hebben een paar mooie plaatjes. We springen snel op de fiets naar de Bayon tempel en zijn hier voor de grote horde mensen. Het zonlicht van de vroege morgen verlicht de gezichten op de torens wat mooie plaatjes geeft. Voor het echt druk wordt zijn wij gevlogen. Om 8 uur zijn wij alweer op de terugweg en rond 9 uur terug bij het hotel om alsnog te ontbijten. Na een paar dagen begrijpen we eindelijk hoe het werkt, maar ja dan is het einde alweer in zicht.

Na het ontbijt fietsen we de ruim 15 km naar het Tonle Sap meer, toch wel een uurtje fietsen, in de brandende zon. Onderweg komen we een krokodillenfarm tegen, dus nemen we maar even een kijkje. Bassins vol met krokodillen in de leeftijden van 3,8 en 20 jaar oud. Het is een soort broedcentrum. Ze broeden de eieren uit en de kleine baby-krokodillen worden verkocht van Vietnam voor $ 20 per stuk. Ze gaan met 300 tegelijk in een doos volgens de eigenaar.

Wel heel leuk om het dagelijks leven weer te zien en prachtige groene rijstvelden hier, terwijl bijna overal de rijstvelden leeg zijn. We huren een boot en laten ons brengen naar de drijvende dorpen op het meer. Apart om een hele samenleving te zien op het water: winkels, school, boeddhistische tempel, kerk, etc. We doneren nog een zak rijst van 25 kg aan de school, om de arme kinderen daar eten te geven. Weer een hele andere belevenis.

Helaas komt ook aan onze reis een eind en vliegen we morgen einde van de ochtend naar Singapore en dan in de avond verder richting Amsterdam. We gaan vanavond nog even lekker eten en helaas moeten we dan echt morgen weg.

Homestay bij Sambor Prei Kuk

Op 4 januari worden we om 8 uur opgehaald en afgezet bij het busstation. Hier gaan we met de zgn. Mekong Express Limousine Bus richting Siem Reap, een tocht van ruim 7 uur voor 350 km. Wij mogen na 200 km uitstappen in Kampong Thom. Dit betekent 4 uur hobbelen, want ook hier is de weg weer heel erg slecht.

Bij de stop in Kampong Thom worden we opgehaald door een tuktuk en dan is het nog een uur rijden, zowaar over een mooie asfaltweg. Dit is m.b.v. buitenlands geld gerealiseerd. Na een uur komen we bij ons gezin. Vader, moeder en 2 kinderen thuis, een 3e die studeert en nu niet thuis woont. Ook de gids van de volgende dag is aanwezig, hij spreekt Engels, de familie niet. Er wordt ons debadkamer (een bak met koud water met een pannetje) en het toilet (zo'n fantastisch hurktoilet) getoond en onze slaapplaats. Een matrasje, kussen en deken + klamboe + omslagdoek om mee naar de "badkamer" te gaan. Zijn wij even blij dat we een handdoek en een lakenzak meegenomen hebben.

's-Middags mogen we even relaxen en toont de man des huizes ons zijn zaagmachine in de tuin die aangedreven wordt door een watergekoelde dieselmotor die aangezwengeld moet worden. Samen met de buurman wordt er gezaagd, geschaafd om alles even te laten zien. De rijst is inmiddels van het land dus daar is niets meer aan te zien. Verder staan er in de tuin bananenbomen en cashewbonen. Er is behalve een hond, een paar katten en kippen geen ander vee. De familie heeft wel een winkeltje met vooral snoep, maar ook bijv. zeep, shampoo, noodles, instant koffie. 's-Avonds wordt er voor ons gekookt: rijst, vis en boontjes met vlees erdoor heen.

De mensen gaan hier allemaal vroeg naar bed omdat de dag vroeg begint. Er is geen electriciteit maar de familie heeft wel een zonnepaneel die een accu oplaadt. Zo hebben ze 's-avonds een paar lampjes en kan de televisie een tijdje aan, een hele luxe.

Het blijkt 's-nachts heel erg warm, en helaas brengt Reinier ook een aantal bezoeken aan zoals de gids het noemt "The Happy Room". Nou zo happy was het niet. Uiteindelijk slaapt Reinier maar in de hangmat naast de wc want elke keer in het donker naar boven is ook geen pretje.

De ochtend begint natuurlijk weer met rijst, deze keer rijst met groene er doorheen en balletjes van sticky rijst met kokos. Oh wat zou een gewone bruine boterham nu lekker zijn.

Omdat Reinier liever dichtbij de wc blijft, helaas, gaat Leontine alleen met de gids, achter op de motor, op "excursie". We bezoeken eerst een lagere school. De kinderen gaan of van 7 tot 11 naar school van van 1 tot 5. Er is niet genoeg plek om de kinderen allemaal de gehele dag te herbergen. De leraren worden hier vaak slecht betaald maar zijn ook niet hoog opgeleid. De kwaliteit blijkt niet hoogstaand. De klassen zitten aardig vol. De kinderen hebben allemaal een zwarte of blauwe broek of lange rok aan en een wit blousje. Echter wit ze je ze nauwelijks, iedereen is smoezelig. Wij begrijpen wel hoe dit komt, je wordt hier ook heel snel smoezelig en vuil en echt een schoon gevoel krijg je hier niet.

Daarna nog een bezoek aan een in aanbouw zijnde boeddhistische tempel en een High School complex. Daarna bezoeken we de oude tempels van Sambor Prei Kuk in het bos. Deze tempels zijn van de 6e, 7e en 9e eeuw. Er heerst hier een absolute stilte en om dan tussen die prachtige ruines waarvan sommige nog prachtige details hebben te dwalen is heel indrukwekkend. Niet te geloven dat ze eeuwen terug al zulke prachtige bouwwerken konden maken. Er zijn in totaal 3 groepen van tempels. Vroeger was dit de hoofdstad tijdens de Angkortijd en waren er meer dan 200 tempels. Echter in dit gebied zijn ook heel veel bommen neergekomen en lagen ook veel landmijnen na de oorlog. Een speciaal project zorgt nu voor de conservatie van de overgebleven tempels en met behulp van de lokale bevolking worden de tempels schoongemaakt.

Rond lunchtijd zijn we weer terug voor jawel: rijst! Reinier neemt maar een paar witte boterhammen met jam. 's-Middags gaan we op, natuurlijk weer veel te kleine, oude fietsjes naar de rijstvelden. We zien hier dat een aantal mensen nog een 2e oogst rijst probeert te telen en in kleine poeltjes zijn mensen met bootjes of hengels aan het vissen. Kinderen zijn met netten in soort slootjes, kleine visjes en kikkers aan het vangen. Eind van de middag worden alle waterbuffels en koeien teruggehaald van de akkers naar de huizen. Een mooi gezicht. Ook zien we nog een kar met 2 buffels ervoor die rijst naar het dorp brengt. De kinderen komen naar huis vanuit de High School en zwaaien en roepen allemaal Hello en als we dan iets terugzeggen dan heeft dit vooral een hoop gegiegel tot gevolg.

We wachten tot de zon ondergaat boven de droge rijstvelden en gaan dan op de fiets terug voor ons diner, deze keer op ons verzoek noedels met groente. Even geen vlees, aangezien we hiet niet helemaal vertrouwen aangezien het alles behalve koel hier bewaard wordt.

Er wacht ons dan nog een laatste warme nacht en deze nacht kraaien de hanen zelfs al om half 2, dus van slapen komt er niet zoveel. Om 8 uur nemen we, na wederom een ontbijtje met RIJST,weer afscheid van het gezin en gaan we op weg naar Siem Reap, onze laatste bestemming van onze reis.

Kratie en Phnom Penh: rivierdolfijnen, koninklijk Paleis & Killing Fields

Hierbij nog een verlaat verslag van Kratie en Phnom Penh.

Vanuit Banlung zijn we 31 december vertrokken naar Kratie. De eerste 2 uur is de weg prima maar daarna begint de ellende. Kuilen, stof en heel veel wegwerkzaamheden maken het tot een hobbelige rit van bijna 4 uur. We komen in een hotel aan de Mekong, erg gedateerd en ongezellig, maar met heel veel teakhout (van voor 1997 daarna illegaal). Onze kamer ligt op de bovenste verdieping en dit geeft dan wel een prachtig uitzicht voor de zonsondergang.

's-Middags nemen we de ferry naar het tegenovergelegen eiland. Er zijn geen vaste ferrytijden dus gewoon maar gaan zitten en wachten tot de boot vol is, dus pas een half uur later, en dan gaan. Het eiland is heel relaxt, weinig grote bezienswaardigheden maar heerlijk om in de schaduw te wandelen en rond te kijken.

De volgende dag gaan we met de tuktuk op tour. We hebben een zeer trage tuktuk maar dat heeft wel als voordeel dat we rustig rond kunnen kijken en het leven van alle dag kunnen bekijken. We komen ook langs diverse bruiloftsfeesten. De droge tijd blijkt DE tijd om te trouwen. De rijst is van de velden en iedereen heeft tijd om te komen en de mooie jurken worden niet nat of modderig, heel praktisch bedacht. Een bruiloftsfeest duurt hier 2 dagen.

Onze eerste stop is Kampi, hier gaan we met een boot de Mekong op om de Irriwaddy (rivier-)dolfijnen te spotten, die met uitsterven bedreigd worden. Al heel snel krijgen we ze in zicht en ze komen nog best dichtbij. We zien ook een babydolfijn bij zijn moeder zwemmen, prachtig om te zien, we dobberen zo een uurtje en gaan dan terug. Daarna kijken we even bij de Kampi stroomversnellingen waar een picknickplek wordt opgebouwd. 1 Januari is een vrije dag dus de lokale bevolking komt hier massaal heen om in de hangmatten te luieren en lekker te eten.

Wij tuffen rustig verder en stoppen nog bij een boer die van de palm palmsuiker maakt. Er staat een enorme pan op het vuur te pruttelen. Reinier krijgt van de man des huizes zijn dochter aangeboden als 2e vrouw. Nou daar sta je dan, maar ja Reinier heeft aan 1 vrouw wel genoeg. Hier is een 2e vrouw vrij normaal. Reinier bedankt er dus maar voor. Ja je maakt wat mee hier.

Ons verste punt bereiken we rond een uur of 12 de tempel van Sambour. We bezoeken hier ook nog een speciaal schildpadden centrum. Een Mekong schildpad met een zacht schild is ook met uitsterven bedreigd. Daarom zijn lokale mensen getraind de nesten te beschermen en als de schildpadden uit het ei komen worden ze naar het centrum gebracht. Hier blijven ze tot 10 maanden en dan worden ze weer uitgezet. Er is dan meer kans dat ze overleven. De tempel is wederom weer erg nieuw, zoals de meeste tempels hier. Veel tempels zijn tijdens de oorlog gesneuveld.

Terug bezoeken we nog een tempel boven op een berg, de naam ben ik even vergeten. HIervoor moeten we heel veel trappen beklimmen welke omgeven zijn door allemaal figuren van monniken. Er staan boven aan de trap een heleboel tieners te giebelen en maken foto's van ons, maar oh wee als wij foto's van hun willen nemen. Dan duiken ze weg en giebelen ze nog harder. In gebrekkig engels kunnen we met ze communiceren. Vele tieners spreken toch heel slecht engels alhier.

Onze laatste stop van de dag is een 2 eeuwen oude tempel die speciaal voor ons geopend wordt. Veel minder rijkelijk versierd. 's-Avonds eten we met 2 Nederlanders die we al een paar keer eerder ontmoet hebben bij een Guesthouse even verderop. De avond vliegt zo voorbij, tijd om de koffer weer te pakken.

De volgende ochtend worden we opgehaald voor onze transfer naar Phnom Penh. We hebben een alles behalve prettige chauffeur. Hij rijdt alsof hij achterna gezeten wordt, zit continue op de claxon te timmeren en alles wat we kunnen inhalen, dat doen we en mensen worden letterlijk de weg afgeduwd. Wij schamen ons gewoon dat we in die auto zitten. De weg is daarbij ook nog verschrikkelijk slecht dus wij zijn blij als we na ong 4 uur uit de auto kunnen stappen. Een fooi kan deze meneer wel vergeten.

Wij vermaken ons verder met een bezoek aan de centrale markt, de boulevard langs de Tonle Sap die hier uitmond in de Mekong, lekker eten en naar de nachtmarkt.

De volgende dag worden we voor onze stadstour zowaar opgehaald met een auto i.p.v. met een tuktuk. Luxe hoor, met een officiele tourguide. Deze dame die blijkt echt de gehele dag te blijven praten, maar ach we weten dan ook wel heel veel.

Het eerste bezoek is aan het Koninklijk Paleis, al mogen we natuurlijk niet overal komen. De huidige koning is 61 jaar en ongehuwd, dus geen troonopvolgers. De vorige koning was duidelijk meer geliefd, die wordt gezien als de bevrijder van het land van o.a. de Vietnamezen. Het hele verhaal is erg lang dus dat laten we maar even achterwege. Daarna bezoeken we de naastgelegen Zilverenpagode. De naam wordt ontleed aan de vloer van zilver en heeft 2 bijzondere boeddhabeelden, 1 van smagard en de andere gemaakt van 90 kg goud en heel veel diamanten. Binnen mogen we nergens foto's maken. Helaas vandaag geen zon, maar een felle witte lucht, helaas niet zo fotogeniek.

Daarna gaan we naar de Killing Fields welke buiten de stad gelegen is. Dit is de plek waar de mensen zijn geexecuteerd door de Rode Khmer en in massagraven begraven. Het is nu een serene plek waarbij iedereen stil is en je de vogeltjes in het bos hoort fluiten. Maar wat een bizarre plek vooral als je in het herdenkingsmonument al die schedels en botten ziet liggen.

Echter wat toch wel de meeste indruk maakt is de grootste en beruchtste gevangenis tijdens deze periode Tuol Sleng, ofwel S-21. Hier werden de mensen vastgehouden onder onmenselijke leefomstandigheden, in cellen van 1 m2. Van alle mensen die in de gevangenis kwamen werden foto's gemaakt, die hangen daar allemaal. Om al die gezichten te zien met al die verschillende uitdrukkingen, het doet je wat. Maar 7 mensen hebben het overleefd. 2 mannen leven nog, zij hebben een boek geschreven en zitten bij de uitgang. Je kan met ze op de foto en een gesigneerd boek kopen. Dit is hun pensioen.

's-Avonds eten we bij 1 van de tentjes op de nachtmarkt, ook een belevenis.

Banlung: verloren jungle, plantages en traditionele stammen

Na 1 nachtje in de vieze stad Stung Treng gaan we de volgende ochtend naar Banlung. In allerlei reisgidsen was gewaarschuwd voor een verschrikkelijke weg maar er bleek nog niet zo lang een gloednieuwe asfaltweg te zijn aangelegd. Zo zijn we 2 uur later al in Banlung waar we eerst de Cha Ung waterval bezoeken. Daarna nemen we onze intrek in 1 van de huisjes van de Tree top ecolodge. Prima huisje met veranda met hangmat.

De volgende ochtend gaan we een wandeling maken met een gids naar een aantal traditionele stammendorpen. Onze gids was door zijn vriend niet zo goed ingelicht en was op slippers zonder pet en eten en drinken. Dus toch op weg door de stad en daarna over de rode zandwegen en kleine paadjes. Waar hier een paar jaar geleden nog jungle was is nu al het oerwoud gekapt en zijn er plantages van gemaakt. We lopen vooral tussen de rubberplantages. Verder nog tussen vele cashew notenbomen en de nieuwste ontwikkeling zijn de peperplantages. Dit omdat de rubber qua prijs bijna is gehalveerd. Echter rubber kan je pas na 6 jaar te oogsten.

We bezoeken de dorpen met de houten hutjes en overal lopen kippen, varkens en honden. Mensen relaxen, doen spelletjes, oogsten rijst, hakken mayok, maken manden en enkele vrouwen zijn aan het weven. We kopen nog 2 kleedjes waar mensen vaak dagen werk aan hebben. Het is heet en stoffig en regelmatig moeten we ook een watertje over met rode blubber. Onze schoenen en broek zien er niet uit. Om 13.30 uur worden we in 1 van de dorpen opgehaald. We hebben heel veel geleerd over de tradities en het animisme.

Onze 2e dag vertrekken we voor 35 km achterop de motor naar Voensai. Van hieruit gaan we ook weer naar 2 traditionele dorpen aam de rand van de overgebleven jungle. Onderweg zien we volop de verwoesting van de kap van het woud.Op de motor worden we overladen met stof.

Bij 1 van de dorpen is een speciale begraafplaats. Deze mogen we bezoeken na ons bezoek aam het dorp. Terug mogen we niet want dan kunnen de geesten van de overledenen mee gaan. Er zijn hier veel tradities en zgn. bijgeloven.

Terug in Banlung na een even stoffig terugritje gaan we inkopen doen op de markt voor het diner

We zijn uitgenodigd bij onze gids thuis in 1 van de dorpen rondom het Yak Loam meer. We kappen ook nog een bamboo stok en die gaat mee op de motor. We worden gastvrij ontvangen in een bamboohutje van 3x4 meter waar het hele gezin woont. Vrouw en 2 kinderen en de 3e op komst in januari. Niet voor te stellen om hier te moeten wonen. We hebben voor de kinderen ballonnen en kleurboekjes met potloden meegenomen. Dat viel in goede aarde zullen we maar zeggen. Alle groenten gingen in de bamboostok en dan op het vuur. Wat er overbleef een groen prutje wat prima smaakte met de rijst. Heel bijzonder om dit mee te mogen maken. Geen electriciteit en geen water bij het huis. Een hele belevenis. 's-Avonds hard boenen om alle stof van ons lijf te krijgen.

Khong eiland: hitte, vissen en te kleine fietsjes.

Vanaf ons waterfall resort zijn we op 25 december met VIP vervoer weggebracht. Een giga Toyota 4 WD met geblindeerde ramen sjeesde ons in zo'n 2,5 uur naar de ferry naar Khong Island. Vele honden, geiten en waterbuffels waren hun leven op de weg niet zeker. Onze chauffeur reedt bijna continue 120 km/u. En dit terwijl er ook heel wat brommertjes en andere langzaamrijdende voertuigen zich ook op deze weg bevonden. Blijkbaar nodigt zo'n grote wagen uit tot hard rijden. We snellen langs lege rijstvelden, visvijvers en dorpjes. Als we uit onze suto stappen (met airco) hebben we pas door hoe warm het hier is (34 graden)

De ferry is een slanke houten boot waar we omgerekend 6 euro voor betalen. Bij het 1e haventje stappen de meeste mensen uit. Wij moeten er bij het volgende eiland uit. Dit blijkt iets rustiger te zijn. Helaas geen hutje aan het water maar een prima kamer in een mooi tuin. We blijken de volgende ochtend zelfs een aap in de tuin te hebben. Helaas wel in een kooi.

De 1e middag gaan we op vistrip. Eerst wormen zoeken en dan ergens een plekje zoeken op de Mekong. Indrukwekkend en overal de smalle houten boten die gebruikt worden als transportmiddel of om te vissen

De meeste mensen zwaaien naar ons. Helaas vangen we geen vis maar zien we wel een prachtige zonsondergang.'s-Avonds moeten we dus maar een visje kopen. In het restaurant waar we zitten duurt het ruim een uur voor we eten krijgen. We krijgen te maken met onze eerste tropische regenbui en stroomuitval. En ja het is hier echt donker. Uiteindelijk hebben we vanaf half 10 geen electriciteit meer en ook de volgende dag niet tot 16 uur. Dus ook geen wifi.

De volgende dag huren we fietsen. Voor 1 euro p.d. huur je hier een chinese fiets. Veel te klein natuurlijk voor ons Westerlingen, maar andere zijn niet te krijgen. In een veel te heet zonnetje crossen we over zandpaadjes met stenen naar de andere kant van het eiland om watervallen en stroomversnellingen te bekijken. We rijden door dotpjes en tussen de waterbuffels en palmbomen. Ook hebben ze hier teakbomen maar die moeten nog even groeien volgens Reinier

.

Vandaag de grens overgestoken naar Cambodjs. Omdat het zaterdag was moesten we 2 dollar betalen p.p. om het land uit te komen. Overwerktijd zullen ee maar zeggen. Bij de grens van Cambodja kregen we voor 1$ een ebola health check en werd onze temp even opgemeten. En daarna nog een keer $2 voor een stempel en ja hoor we zijn binnen.

Ons staat daarna nog een trip van 2 uur in een bootje op de Mekong te wachten naar onze bestemming van vandaag Strug Treng.

Koffie, watervallen, actief en relaxen op het Bolavenplateau

Inmiddels onze 3e dag bij het Tad E Tu waterfall resort. Omdat we de eerste dag hier al om 7uur in de ochtend waren dus 3 volle dagen. De 1e dag was vooral relaxen en bijkomen van ons busritje. 'S-Middags naar de "huis"waterval de E Tu waterval. Eerst aan de bovenkant daarna helemaal van beneden. Blijft altijd prachtig.

De 2e dag waren we van plan te gaan wandelen naar Tad fane en Tad Yuang watervallen. Maar als we bij de receptie komen blijken we ook op een wandeling met gids mee te kunnen. Samen met onze duitse buren. We besluiten dat maar te doen. Uiteindelijk gaat er nog een stel mee waarvan de vrouw Thaise is. Dit stel kon uiteindelijk vertalen want onze gids sprak nauwelijks engels.

Onze tocht voert ons eerst door kleine dorpjes met houten huizen op palen. Allen omringd door koffieplanten. Overal zien we koffiebonen te drogen liggen in de zon in bakken of op plastic kleden. De kippen scharrelen er vrolijk in rond. Koeien met bellen struinen tussen de koffieplanten. Overal worden we begroet met Sabadie ( hallo) en kinderen zwaaien. We blijven klimmen en komen uiteindelijk op een soort hoogvlakte met grote stenen en een zeer arme grond waar weinig groeit. Wel soort bekerbloemen waar insecten ingelokt worden en er dan niet meer uitkunnen. Er is weinig schaduw en de zon brandt fel met zo'n 30 graden en dat noemen ze dan winter.

Rond het middag uur arriveren we bij de Champy waterval. Ze hebben hier al goed door hoe je aan toeristen moet verdienen. Overal entree laten betalen om een waterval te zien. Deze keer 5000 kip omgerekend ong. 50 eurocent p.p. Maar eerst tijd voor onze lunch. De gids haalt plastic bakjes met rijst en gehakt vlees met ketjap uit zijn tas. Het is koud maar smaakt nog best goed met een cola. Zeker als je al de hele ochtend loopt, de gids had er namelijk aardig de "sokken" in en pauzes doen ze hier niet aan. Maar we worden wederom getrakteerd op een prachtige waterval waar we via een zeer steil trapje kunnen komen.

Daarna nog ong. 1 uur lopen naar de volgende waterval. Omdat we al wat later zijn wordt ons voorgesteld met de auto te gaan. Niemand wilde daar van weten we waren tenslotte op "hikingtrip". De 2e waterval Tad Fane waren er eigenlijk 2 naast elkaar die in een enorm diep ravijn storten. Terug mogen we achterin de laadbak van de pickup truck.

Vandaag zijn we alsnog naar de verste waterval Tad Yuang gelopen. We vonden het wel leuk om heen langs de dorpjes op het plateau te lopen. Je ziet zoveel leuke dingen en iedere keer weer andere. Uiteindelijk wel een om weg maar ja. Ook vandaag zijn wij ook weer een soort bezienswaardigheid en groet iedereen ons. Sommige zitten bijna achterstevoren op hun brommer. Je kan ook heel veel op zo'n brommer laden en ook je hele familie kan er op mee. We verbazen ons ook hoe jong de kinderen soms zijn die op brommer of motor (het verschil is niet altijd duidelijk). En meestal scheuren ze ook nog zonder helm.

De waterval was ook deze keer weer prachtig al moesten we deze keer zelfs 10000 kip p.p. betalen. We eten aldaar een bord met rijst en noodles en uiteindelijk zijn we om kwart voor 4 in de middag redelijk moe weer terug. Tijd voor een douche want zweten doe je hier wel met die hitte. De flessen water vliegen er doorheen.

Vanavond voor de laatste keer hier in het restaurant eten waar we inmiddels bijna alles vande kaart hebben geprobeerd. Morgen om 9.00 uur worden we opgehaald om naar Khong Island te gaan. 1 van de eilanden in de Mekong rivier.

Vive Vientiane

Hier het eerste levensteken via de blog. Na een reis van 25 uur kwamen we afgelopen vrijdagmiddag aan op het vliegveld van Vientiane. Het vliegtuig was niet vol dus gelukkig geen lange rij bij de visa. 4 loketjes waarbij ieder zijn eigen taak heeft en 70 dollar armer maar dan is er weer een pagina in je paspoort gevuld. De rugzakken zijn al op de band dus gelijk vertrekken. De warmte komt je al tegemoet.

Onze 1e indruk: nette wegen, stoplichten die werken en niet superdruk. Heel anders dan Kathmandu vorig jaar. En opvallend veel grote autos: Toyota Landcruiser ed vaak met geblinderde ramen. Duidelijke tegenstelling.Hotel prima. Alles doet het zowaar.

De smalle straatjes richting Mekong rivier zitten vol met restaurantjes, hostels en kleine winkeltjes.We dwalen over the night market en zoeken een leuk restaurantje. Hier eten we voor nog geen 10 dollar heerlijk. Het met stokjes eten gaat ons niet zo goed af en daar wordt hartelijkom gelachen door de lokale bevolking.

Zaterdag was het tijd voor een stadsexcursie. De gids was al een half uur te vroeg. We bezoeken eerst een weverij waar ze echt prachtige dingen maken. Wat een werk en met 7 cm per dag is het zeer tijdrovend en dus kostbaar. We mogen even alle mooie kleuren van de zijde bekijken en voelen.

Dan gaan we met de tuktuk naar het boeddhapark. Zeker een half uur knorren. Een toeristische trekpleister ook voor de mensen uit Laos. Helemaal vol met verschillende boeddhas welke allemaal andere betekenis hebben of verhalen uitbeelden. Inmiddels op het heetst van de dag smoren we aardig weg. Tenslotte bezoeken we nog een tempel. Heel Vientiane staat vol met de meest prachtige tempels.

'S-middags lopen we een heel eind langs de mekong en drinken een heerlijke verse fruitdrank en bewonderen de zonsondergang. We eten bij 1 van de vele eettentjes die in de avond steedsweer worden opgebouw. We smikkelen samen van een heerlijke tilapia van de grill.Heel vervelend allemaal.

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd en hebben we Vientiane doorgecrosst. Nog meer tempels, een soort Arc de Triomph (de Pautaxi) en fietspaden hebben ze hier niet dus tussen de autos, tuk tuks en brommertjes. Wij zijn een soort bezienswaardigheid op de fiets. 'S-avonds wederom ergens van de grill gegeten.

Tussen 19 en 19.30 uur zouden we opgehaald worden maar dit was ook opens 20 min eerder. En daarna moesten we bij een kantoortje weer gaan staan wachten op nog 2 mensen. En dit trrwijl de laadbak van de truck al vol zat. Nee hoor die kunnen wel op een krukje in het midden zitten. Reinier en nog iemand hingen aan de achterkant op een rekje. Op het busstation leek het eel een mierennest. De bus vol met bedden en wij helemaal achterin met z'n vieren. Heel gezellig hoor. We slapen natuurlijk geheel niet. Rond 6 uur staan we opeens stil en worden we opeens geacht uit te stappen. 1 grote chaos. Ook met onze transfer gast het niet goed. Maar ja we zijn dan toch aangekomen in Etu waterfall resort.