Hier het eerste levensteken via de blog. Na een reis van 25 uur kwamen we afgelopen vrijdagmiddag aan op het vliegveld van Vientiane. Het vliegtuig was niet vol dus gelukkig geen lange rij bij de visa. 4 loketjes waarbij ieder zijn eigen taak heeft en 70 dollar armer maar dan is er weer een pagina in je paspoort gevuld. De rugzakken zijn al op de band dus gelijk vertrekken. De warmte komt je al tegemoet.

Onze 1e indruk: nette wegen, stoplichten die werken en niet superdruk. Heel anders dan Kathmandu vorig jaar. En opvallend veel grote autos: Toyota Landcruiser ed vaak met geblinderde ramen. Duidelijke tegenstelling.Hotel prima. Alles doet het zowaar.

De smalle straatjes richting Mekong rivier zitten vol met restaurantjes, hostels en kleine winkeltjes.We dwalen over the night market en zoeken een leuk restaurantje. Hier eten we voor nog geen 10 dollar heerlijk. Het met stokjes eten gaat ons niet zo goed af en daar wordt hartelijkom gelachen door de lokale bevolking.

Zaterdag was het tijd voor een stadsexcursie. De gids was al een half uur te vroeg. We bezoeken eerst een weverij waar ze echt prachtige dingen maken. Wat een werk en met 7 cm per dag is het zeer tijdrovend en dus kostbaar. We mogen even alle mooie kleuren van de zijde bekijken en voelen.

Dan gaan we met de tuktuk naar het boeddhapark. Zeker een half uur knorren. Een toeristische trekpleister ook voor de mensen uit Laos. Helemaal vol met verschillende boeddhas welke allemaal andere betekenis hebben of verhalen uitbeelden. Inmiddels op het heetst van de dag smoren we aardig weg. Tenslotte bezoeken we nog een tempel. Heel Vientiane staat vol met de meest prachtige tempels.

'S-middags lopen we een heel eind langs de mekong en drinken een heerlijke verse fruitdrank en bewonderen de zonsondergang. We eten bij 1 van de vele eettentjes die in de avond steedsweer worden opgebouw. We smikkelen samen van een heerlijke tilapia van de grill.Heel vervelend allemaal.

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd en hebben we Vientiane doorgecrosst. Nog meer tempels, een soort Arc de Triomph (de Pautaxi) en fietspaden hebben ze hier niet dus tussen de autos, tuk tuks en brommertjes. Wij zijn een soort bezienswaardigheid op de fiets. 'S-avonds wederom ergens van de grill gegeten.

Tussen 19 en 19.30 uur zouden we opgehaald worden maar dit was ook opens 20 min eerder. En daarna moesten we bij een kantoortje weer gaan staan wachten op nog 2 mensen. En dit trrwijl de laadbak van de truck al vol zat. Nee hoor die kunnen wel op een krukje in het midden zitten. Reinier en nog iemand hingen aan de achterkant op een rekje. Op het busstation leek het eel een mierennest. De bus vol met bedden en wij helemaal achterin met z'n vieren. Heel gezellig hoor. We slapen natuurlijk geheel niet. Rond 6 uur staan we opeens stil en worden we opeens geacht uit te stappen. 1 grote chaos. Ook met onze transfer gast het niet goed. Maar ja we zijn dan toch aangekomen in Etu waterfall resort.